Nee, naar buiten!

“Keer naar binnen” is hét zinnetje voor hen die aan persoonlijke ontwikkeling doen.

Jarenlang probeerde ik mezelf denkbeeldig binnenstebuiten (of is het buitenstebinnen?) te keren. Ik bedacht er allemaal leuke visualisaties voor (zoals bv die van de buikkamer n.v.d.r.). 

Tot ik erachter kwam dat ik net de omgekeerde beweging moest doen…

Naar buiten keren moest ik!

Dat buitenstebinnen omkeren.

Het is goed om van tijd tot tijd naar binnen te keren, maar zorg dat je ook weer terug naar buiten keert! 

Haha ;-D grappig! Hoor ik je nu denken…

Maar ’t is dus helemaal geen grapje.

Mensen die te maken kregen met trauma, en met name zij die slachtoffer zijn van vroegkinderlijk trauma of ontwikkelingstrauma zitten altijd langs binnen. Hun zenuwstelsel is ooit in freeze modus gegaan. En daar zitten ze nog steeds. De chronische of functionele freeze heet dat.

Zij die altijd in hun schulpje kruipen. Moeite moeten doen om eruit te geraken. Het liefst alleen zijn, hoewel ze zich toch sociaal voelen. Dichtklappen bij het minste, om dan weer dagenlang op slot te zitten.

En misschien kreeg jij dan ook wel te horen dat je asociaal was. Of slechtgezind. 

Herken je dat? Kom dan eens praten. Ik vertel er je graag meer over.

www.elsleclercq.be/luisterendoor